រឿង ១០០១យប់ ភាគដំបូង

Posted by:

|

On:

|

មានរឿងតំណាលថា មានស្តេចមួយអង្គ ដែលត្រូវមហេសីផិតក្បត់ជាមួយទាសករស្បែកខ្មៅ ទ្រង់កើតចិត្តពិរោធពន់ពេក្ ក៏បញ្ជាសម្លាប់មហេសី និងតមក​ទ្រង់មិនព្រមអភិសេកនារីណាទាំងអស់។ កុលស្ត្រីណាក្តី​ ត្រូវតែចូលមកវាំងបម្រើស្តេចជាបន្តបន្ទាប់ និងត្រូវបានសម្លាប់ចោលនៅព្រឹកបន្ទាប់។ ការនេះនឹងជួយសម្រាលការឈឺចាប់ទ្រង់​ ព្រមទាំងជួយទ្រង់ឱ្យលះចោលសេចក្តីស្នេហាចិត្តទន់ទៀត។

ដោយ​ស្តេចនៅតែ​បន្តចេញ​បញ្ជាឱ្យ​លោកមន្ត្រី​ជំនិត ​នាំ​ស្រី​ក្រមុំ​មក​អោយជានិច្ច​នោះ ​ ​មន្ត្រីឧបរាជ​បាន​​ដើរ​រក​គ្រប់​ច្រកល្ហក និងលែង​រកក្រមុំអម្បូរខ្ពស់​មកថ្វាយ​បាន។

ដូច្នេះ​ហើយល្ងាចមួយ ដែល​​គាត់​ក៏​ត្រលប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ​ដោយ​សេចក្តី​ទុក្ខព្រួយ ខ្លាច​ស្តេច​យក​ទៅ​ប្រហារ​ជីវិតកូន​ស្រី​ច្បង​ឈ្មោះ ឆ្ឆេ​រ៉ាហ្សាតក៏បានសង្កេតឃើញថា លោក​ពុកមានទុក្ខធំមុខស្លក់ខ្មៅ។

កូន​ស្រី​ច្បងនេះ ​ធ្លាប់​បានអាន​សៀវ​ភៅ​ កំនត់​ត្រា​ប្រវត្តិសាស្រ្ត និង​រឿង​រ៉ាវ​​នៃ​ស្តេច​មុនៗ រឿង​និទាន​ រឿង​ក្តី និង​រឿងរ៉ាវ​ផ្សេងៗ​ដែល​កន្លងទៅ​ អំពី​បុរស អមពីភេទ ​និង​វត្ថុនានាសឹងជំនក់គ្រប់ការសិក្សា​លើលោក។

នាង​បានភាពវ័យឆ្លាតលើសលុប ពីទម្លាប់អាននិង​​​ប្រមូល​យក​សៀវ​ភៅ​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​រាប់​ពាន់​ក្បាល ចង់ដឹងឮ​អំពីពូជ​អំបូរ​នៃ​ស្តេច​នានា​ដែល​បាន​ចាក​ស្ថាន​រួចថែមចូលចិត្ត​ ​អាន​កំនាព្យ​ជា​ច្រើន​ ទន្ទេញ​​ចាំរត់​មាត់ ​សិក្សា​ទស្សនវិជ្ជា សិល្បៈ និង ស្នាដៃ​ទាំងឡាយ ​ប្រកប​គតិបណ្ឌិត វៃ​ឆ្លាត លើសស្រី។

នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ នាងបាន​ចូលទៅ​​និយាយ​នឹង​លោក​ឪពុក​នាង៖

​ “ឱ បិតា​ដ៏មានគុណអើយ ហេតុ​អី​ក៏អ្នកនៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ ទៅជា​​ស្រពោន​ម្ល៉េះ? គ្មាន​សេចក្តី​លំបាក​ណា​ដែល​មិន​អាច​រក​ផ្លូវ​ដោះ​ស្រាយ​ចេញ​នោះ​ទេ​”។
ក្រោយពេលលោកមន្ត្រី​បាន រ៉ាយរ៉ាប់​ប្រាប់នាង​ពី​រឿងរវាង ​ស្តេច​ពី​ដើម​ដល់ចប់នាង​រិះគិត បន្តិច​ទើបនិយាយ​ថា៖

 “ឱលោក​ឪពុក​អើយ តើ ការកាប់សំលាប់ស្ត្រី​ជាដំណោះស្រាយទេ? កូននឹង​​សង្គ្រោះស្រ្តីទាំងអស់អំពី មហន្តរាយលើក​នេះដោយឳពុក​ប្រគល់ខ្ញុំ​ទៅ​រៀបការ​ជាមួយ​ស្តេច ទៅ។ មិនត្រឹម​​ខ្ញុំ អាច​រស់រាន​មាន​ជីវិត​បានដោយថែម​​ខ្ញុំអាច​ជួយ​សង្គ្រោះ​ស្រីក្រមុំ​មូស្លីម​ច្រើនទៀត”
មន្ត្រី​ឮកាលណា​​ក៏​ស្រែកយំ​ថា “ឱព្រះ​អាឡា​អើយ! ឱ​កូន​ល្ងង់អើយ កូន​មិន​ត្រូវ​យក​ជីវិត​កូន​មក​ល្បង​នឹង​គ្រោះ​ចង្រៃ​បែប​នេះ​? ដឹង​ព្រឹក​ឡើង​នឹង​ត្រូវ​អូសទៅសំលាប់​ នាង​នៅ ចង់​អោយ​ពុក​យក​កូន​ទៅ​រៀប​ការ​ជាមួយ​ស្តេចទៀត​?​ពុក​មិន​អោយ​កូន​ទៅ​ប្រថុយប្រថាន​នឹង​គ្រោះ​ថ្នាក់​បែប​នេះដាច់ខាត!»

 នាងឆេ្ឆរ៉ាហ្សាត​បែរជា​អះអាងខ្ជាប់ខ្ជួនវិញដែរថា ៖

“សូម​លោក​ឪពុកជឿជាក់លើកូនស្រី! នឹង​​មេត្តា​ដល់​នារី​ឯទៀតៗ»

លោក​មន្ត្រី​និយាយ​កាត់ឡើងថា៖

 “ហេតុអី​ក៏​កូន​ចចេស​ខ្លាំង​ម្ល៉េះ? តាម​ពិត​ទៅ​ពុក​ខ្លាច​រឿង​នេះ​កើត​មាន​ចំពោះ​កូន​ ដូច​ក្នុង​រឿង​​គោ និង​​លា​ ”។

នាង​សួរថា “យ៉ាង​ម៉េច​ទៅ​រឿង​នោះ លោក​ពុក?”។

មន្ត្រីតំណាល់ថា កាល​នោះ​មាន​ឈ្មួញ​អ្នក​មាន​ម្នាក់​​ ​មានសត្វពាហនៈ​ជា​ច្រើន​ក្បាល។ គាត់​រស់នៅ​ស្រុក​ស្រែចំការ​និង​ចូល​ចិត្ត​របរ​កសិកម្ម។ ទេវតា​បាន​ជួយ​អោយ​គាត់​អាច​យល់​ដឹង​អំពី​ភាសា​របស់​សត្វ​គ្រប់​យ៉ាង​បានតែ​ហាម​គាត់​មិន​អោយប្រាប់​អាថ៌កំបាំង​នេះ​ដល់​​នរណា​ម្នាក់​ឡើយ បើ​មិន​អញ្ចឹង​ទេ​នឹង​សំលាប់​គាត់​ចោល។​ ដូច្នេះ​ហើយ​គ្មាន​នរណា​ដឹង​ថា​គាត់​ចេះ​ភាសា​សត្វ​ឡើយ។ ​ក្នុង​ក្រោល​មួយ​របស់​គាត់ មាន​​មេគោមួយ​ និង​សត្វ​លា​មួយ​ក្បាលរស់​នៅ​ជា​មួយគ្នា។ នៅថ្ងៃ​មួយ​ពេល​ដែល​ឈ្មួញ​នោះ​អង្គុយ​លេង​ជា​មួយ​អ្នក​បំរើ​និង​កូនៗ​របស់​គាត់នៅ​ក្បែរ​ក្រោល​នោះ​ គាត់​លឺ​គោ​និយាយ​ទៅកាន់​លា​ថាៈ
“ណែ​អា​លា យើង​ឃើញ​ឯង​ដូចជា​ទំនេរ​ច្រើន​​ណាស់ គេ​អោយ​ឯង​ធ្វើការ​អី​ក៏​តិច​ម្ល៉េះ? មនុស្ស​គេ​បញ្ចុក​ចំនី​​ឯង គេអោយ​ទឹក​ស្អាត​ឯង​ផឹក​ តែ​អញ​វិញ ភាវៈ​ដ៏​កំសត់ គេ​ប្រើ​ទាំង​កណ្តាល​យប់ ពេល​គេ​ដាក់​ នង្គ័ល និង​ស្អី​ដែល​គេ​ហៅ​ថានឹម​​នោះ នៅលើ​ក​របស់​អញ។ អញ​នឿយ​ហត់​នឹង​ព្យួរ​ដី​តាំង​ពី​ព្រលឹម​រហូត​ដល់​ព្រលប់​នេះ​ណាស់។ អញត្រូវ​គេ​បង្ខំ​អោយ​ធ្វើ​កាងារ​ធ្ងន់ៗ ដែល​ហួស​ពី​កំលាំង​របស់​អញ​ទៅ​ទៀត។ គេ​មើល​ថែ​អញ​មិន​បាន​ដិតដល់​ទៀត។ បន្ទាប់​មក​ពេល​គេនាំ​អញ​មក​វិញ ខ្លួន​អញ​ឃ្លេង​ឃ្លោង​អស់​ហើយ ក​អញ​រួយ​ស្ទើរ​បាក់ ជើង​អញ​រមាស់ស្ទើរ​ស្លាប់ ហើយ​ភ្នែក​អញ​ជោគ​ជាំ​ដោយ​ទឹក​ភ្នែក។ បន្ទាប់មក​គេ​យក​អញ​មក​ឃុំ​ក្នុង​ខ្ទម ហើយ​បោះ​សណ្តែក និង​ចំបើង​ស្ងួតៗ លាយ​ឡំ​នឹង​ធូលីកខ្វក់។ អញ​ត្រូវ​ដេក​លើ​លាមក​ដ៏មាន​ក្លិន​ស្អុយ​ជា​រៀងរាល់​យប់។ តែ​ឯង​វិញ​ គេ​អោយ​ឯង​នៅ​កន្លែង​ដ៏​​ស្អាត។ កាងារ​ដ៏​លំបាក​របស់​ឯង​គឺ​លី​សែង​អីវ៉ាន់​របស់​លោក​ម្ចាស់​ម្តង​ម្កាល ទៅ​ទីក្រុង ហើយ​ត្រលប់​មក​វិញ។ ក្រៅ​ពី​នេះ​ឯង​ដេក​ស្រួល​រហូត។​ ដូច្នេះ ពេ​ល​អញ​ធ្វើ​ការ​លំបាក​ ជាពេល​ដែល​ឯង​ដេក​ស្រួល។ ឯង​ដេក​យ៉ាង​ស្រួល​តែ​អញ​វិញ​ដេក​មិន​លក់។ អញ​ឃ្លាន​ ពេល​ឯង​ស៊ី​យ៉ាង​ឆ្អែត។”

ពេល​គោ​ឈប់​និយាយ លា​បែរ​មុខ​ទៅ​គោ​រួច​និយាយ​ថា “ឱ​លោក​បង​គោ​អើយ គេ​ហៅ​បង​ថា​ល្ងង់​ដូច​​គោ​វា​សមហើយ បង​ដូច​ជា​គិត​ងាយ​ណាស់ បង​ទុក​អោយ​គេ​ធ្វើ​អី​ស្រេច​តែ​នឹង​ចិត្ត បង​មិន​ចេះ​រកដំនោះស្រាយ​ទេ។ បងគ្មាន​ចេះ​ស្អី​បន្តិច​សោះ​ពាក្យ​ប្រៀន​ប្រដៅ​ល្អៗ។ តើ​បង​មិន​ដែល​លឺ​ពាក្យ​បណ្ឌិត​គេ​និយាយ​ទេរឺ?

សំរាប់​អ្នក​ផ្សេង ការងារ​និង​សេចក្តី​លំបាកដែល​ខ្ញុំ​រ៉ាបរង​ទាំង​នេះ
ជា​សេចក្តី​រីករាយ​របស់​ពួកគេ តែ​ចំពោះ​ខ្ញុំ​ជា​សេចក្តី​កង្វល់
ដូច​ជា​អ្នក​បោក​ខោអាវ នៅហាល​ថ្ងៃ​ខ្មៅមុខ
ដើម្បី​អោយ​សំលៀក​បំពាក់​អ្នក​ផ្សេង​បាន​សស្អាត”

តែ​បង​វិញ ឱលោក​បង​គោ​ដ៏​ល្ងង់​អើយ សួរ​ថា តើ​បាន​ប្រយោជន៍​អី​ អោយ​បង​ទ្រាំ​នឹង​ការ​លំបាក​ទាំងអស់​​នេះ ដើម្បី​ចៅហ្វាយនាយ​​? តើ​បាន​ប្រយោជន៍​អី​ អោយ​បងហូរទឹក​ភ្នែក​ ឈឺ​ចាប់ខ្លួន​ឯង​​ដើម្បី​អោយ​អ្នក​ផ្សេងស្រួល​ខ្លួន​ទៅ​វិញ? ។ បង​គោ​ឯង​ត្រូវ​គេ​ហៅ​ទៅ​ប្រើ​តាំង​ពី​ព្រឹក​ព្រហាម ហើយ​ត្រលប់​មក​វិញ​ទាល់​តែ​ពេល​ព្រលប់។ ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ​ បង​រង​ការ​លំបាក​សព្វ​បែប​យ៉ាង ៖ គេ​ចង គេ​វាយ គេ​ប្រើ​ធ្វើ​ការ​ធ្ងន់ គេ​ប្រើ​ពាក្យ​អសុរស។ 
ឥលូវស្តាប់​តាម​ខ្ញុំ ​បងគោ! ពេល​គេ​ចង​បង​នឹងស្នូក​ចំនី ​ បងយក​​​ជើង​ទន្ទ្រាំ​ដី វ័ធ​កន្ទុយ និង​ស្នែង​អោយ​ខ្លាំង រួច​ស្រែក​រោទិ៍​អោយ​លឺៗ ដើម្បី​អោយ​គេ​ដឹង​ថា​បង​ឯង​មិន​ព្រម។
បើ​បង​ស្តាប់​តាម​យោបល់​ខ្ញុំ បង​នឹង​បាន​ស្រួល​ខ្លួន​ជាង​នេះ ហើយ​ប្រហែល​ជា​ស្រួល​ខ្លួន​ជាង​ខ្ញុំ​ទៅ​ទៀត។ 
ពេល​គេ​ដឹក​បង​ទៅ​ស្រែ ហើយ​ទឹម​លើ​ ក ​បងដោយ​ស្អី​ដែល​គេ​ហៅ​ថា​នឹម​នោះ បង​ត្រូវ​ដេក​នឹង​ដី​ ហើយ​កុំ​ក្រោក បើ​ទោះ​ជា​គេ​អូស​អោយ​ក្រោក​ក៏​ដោយ។ ហើយ​បើ​បង​ឯង​ក្រោក​ បង​ឯង​ត្រូវ​ដេក​នឹង​ដី​វិញ​ម្តង​ទៀត។ ហើយ​ពេល​គេ​យក​បង​ឯង​មក​ផ្ទះ​វិញ ពេល​គេ​អោយ​ចំនី​បង បង​ឯង​ត្រូវ​ធ្វើ​ហិតៗ​បាន​ហើយ កុំ​ស៊ី។ ហើយ​ដោយ​ធ្វើ​ពុត​ត្បុត​ជា​ឈឺ​បែប​នេះ មិន​ដល់​មួយ​ថ្ងៃ រឺ​ពីរ​ថ្ងៃ រឺ​យ៉ាង​ច្រើ​ន​បី​ថ្ងៃ បង​ឯង​នឹង​បាន​សំរាក​ពី​ការ​លំបាក​ហើយ។ ពេល​គោ​លឺ​លា​និយាយ​បែប​នេះ វា​​ទទួល​ស្គាល់​ថា​ លា​ជា​មិត្តរបស់​វា ហើយ​និយាយ​អរគុណ​លា ហើយ​និយាយ​ថា “ឱបង​លា ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​ទូន្មាន​របស់​បង​ទាំងអស់”។

ចំនែក​ឯ​នាយ​ឈ្មួញ​វិញ ស្តាប់បាន​សំដី​របស់​ពួក​គេ​សព្វ​គ្រប់។
នៅ​ថ្ងៃ​បន្ទាប់​ នាយ​បម្រើ​របស់​ឈ្មួញ​នោះ​ដឹក​គោ​នោះ​ចេញ​ទៅ ហើយ​ចាប់​ផ្តើម​ទឹម​នង្គ័ល​លើ​ ក គោ ដើម្បី​ភ្ជួររាស់​ដូច​សព្វ​ដង។ តែ​ពេល​នោះ​គោ​ចាប់​ផ្តើម​ចចេស​មិន​ព្រមធ្វើ​ការ​ទៅ​តាមសម្តី​របស់​លា ដូច្នេះ​ហើយ​អ្នក​ភ្ជួរ​ក៏​កើត​សេចក្តី​ហ្មួរ​ម៉ៅ ក៏​វាយ​គោ​នោះ​រហូត​ដល់​ដាច់​កន្លុះ រួច​​គោ​ក៏រត់បោល​ចេញ​ទៅ។ តែ​បុរស​នោះ​ក៏​ចាប់​គោ​ជាប់ ហើយ​ក៏​វាយ​គោ​​រហូត​ដល់​គោ​ខ្លប​ខ្លា​ច។ តែ​គោ​នៅ​តែ​ឈរ​ស្ងៀម​ រួច​ក្រាប​ដេកនឹង​ដី​រហូត​ដល់​ល្ងាច។​ បន្ទាប់​មក​ គេ​ក៏​ដឹក​គោ​មក​ផ្ទះ​វិញ ហើយ​ចង​វា​ទុ​ក​នៅ​ក្រោល តែ​ពេល​នោះ​គោថយ​ចេញ​ពី​ស្នូក​ចំនី ហើយ​មិន​សម្តែង​សេចក្តី​រីករាយ​ដូច​សព្វ​ដង​ទៀត​ទេ ធ្វើ​អោយ​បុរស​នោះ​មាន​សេចក្តី​ងឿង​ឆ្ងល់​យ៉ាង​ខ្លាំង។ គាត់​យក​សណ្តែក​និង​ចំបើង​អោយគោ តែ​គោ​គ្រាន់​តែ​ហិតៗ រួច​ថយ​ចេញ ហើយ​ដេក​យ៉ាង​ឆ្ងាយ​បំផុត​ពី​ចំនី​នោះ អស់​ពេញ​មួយ​យប់។ អ្នក​បម្រើ​មក​ដល់​ពេល​ព្រឹក​ឡើង ក៏​ឃើញ​ស្នូក​នោះ​មាន​សណ្តែក​និង​ចំបើង​នៅ​ពេញ​ដដែល ហើយ​ឃើញ​គោ​ដេក​ស្ប៉ាប។ គាត់​ក៏​មាន​ក្តី​ព្រួយ​បារម្ភខ្លាច​គោ​នោះ​ឈឺ។

គាត់​និយាយ​ម្នាក់​ឯង​ថា “ឱព្រះ​អើយ មក​ពី​វា​ឈឺ​ហើយ​មើល​ទៅ​ បាន​ជា​វា​មិន​ព្រម​ភ្ជួរ​ដី​កាល​ពី​ម្សិល​មិញ”។

 គាត់​ក៏​ទៅ​រាយ​ការណ៍​ដល់​នាយ​ឈ្មួញ ថា “លោក​ម្ចាស់ គោ​នោះ​ឈឺ​ហើយ។ វា​មិន​ព្រម​ស៊ី​ទេ​យប់​មិញ ហើយ​ជា​ង​នេះ​ទៅ​ទៀត ព្រឹក​មិញ​នេះ​ក៏​វា​មិនស៊ី​ដែរ​សូម្បី​តែ​បន្តិច”។

នាយ​ឈ្មួញ​នោះ​ដោយ​យល់​អស់​ហេតុ​ការណ៍​ព្រោះ​បាន​ស្តាប់​សន្ទនា​រវាង​គោ​និង​លា​ ក៏​ប្រាប់ទៅ​នាយ​បម្រើ​ថា “ចូរ​ឯង​យក​អា​លាពាល​នោះ​ទៅ​ទឹម​ភ្ជួរ​ដីជំនួស​គោ​​ទៅ!”។

ដូច្នេះ​អ្នក​បម្រើ​ក៏​យក​លា​ទៅ​ភ្ចួរ​ដី​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ​ជំនួស​គោ។ អ្នក​បម្រើ​បាន​វាយ​លា​រហូត​ដល់​ស្បែក​របស់​វា និង​ឆ្អឹង​ជំនី ពោរ​ពេញ​ដោយ​ក្តី​ឈឺ​ចាប់ ហើយ​ក​របស់​លា​ ឡើង​កន្ទួល​រលាក​ដោយសារ​នឹម​។​ ពេល​ត្រលប់​មក​ដល់​ផ្ទះ​វិញនៅ​ពេល​ល្ងាច លា​ស្ទើរ​តែ​មិន​អាច​លើក​ជើង​រួច ទាំង​ជើង​មុខ និង ជើង​ក្រោយ។ ចំនែក​ឯ​គោ​វិញ វា​ដេក​ស្រួល​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ ហើយ​វា​បាន​ស៊ី​ចំនី​របស់​វា​យ៉ាង​ឆ្ងាញ់ ហើយ​នឹក​ស្ងើច​ដល់​ពាក្យ​ទូន្មាន​របស់​លា​យ៉ាង​ខ្លាំង ដោយ​មិន​ដឹង​ថា​លា​យ៉ាង​ម៉េច​ហើយ​ផង។

នៅ​ពេល​យប់ និង​ពេល​លា​ត្រលប់​មក​ក្រោល​វិញ គោ​ក្រោក​ឡើង​គោរព​លា ហើយ​និយាយ​ថា “ ឱមិត្ត​ជា​ស្រលាញ់​និង​គោរព​អើយ ដោយសារ​ឯង ខ្ញុំ​បាន​សំរាក​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ស៊ី​យ៉ាង​ឆ្ងាញ់​”។

ប៉ុន្តែ​សត្វ​លា​មិន​មាន​តប​អ្វី​មួយ​ម៉ាត់ ព្រោះ​តែ​កំហឹងកំហល់ និង​សេចក្តី​នឿយ​ហត់ ហើយ​ស្នាម​រំពាត់​ដែល​វា​រង​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ផង។ លា​ស្តាយ​ក្រោយយ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​គិត​តែ​ម្នាក់​ឯង​ថា “នេះ​គឺ​កើត​មក​តែ​អំពី​ភាព​ល្ងង់​ខ្លៅ​របស់​អញ​ដោយសារ​តែ​ចេះ​ប្រដៅ​គេ។ ដូច​គេ​ចំនាំ​តែ​និយាយ​ថា សុខៗ​យក​ទុក្ខ​មក​ដាក់​ខ្លួន។ដូច្នេះ​អញ​ត្រូវ​តែ​គិត​រក​ល្បិច​អោយ​អា​គោ​នេះ​ត្រលប់​ទៅ​កន្លែង​ដើម​វា​វិញ បើ​មិន​អញ្ចឹង​ទេ​អញ​នឹង​ងាប់”។

លា​ក៏ដើរ​ទី​កន្លែង​របស់​វា ដោយ​នៅ​ពេល​នោះ​គោ​និយា​យ​អរគុណ​លា​ ដោយ​អោយ​ពរ​លា​ផង។
លោក​មន្ត្រី​និយាយថា “ដូច្នេះ​ហើយ កូន​ស្រី​អើយ កូន​ឯង​នឹង​ស្លាប់​ដោយ​សារ​អន់​ប្រាជ្ញា។ ដូច្នេះ​កូន​ឯង​អង្គុយ​អោយ​ស្ងៀម កុំ​និយាយ​អ្វី​ទាំងអស់ ហើយ​កុំ​យក​ជីវិត​កូន​ទៅ​លលេង​នឹង​កិច្ច​អំពល់​អស់​នេះ។ តាម​ពិត​ទៅ​គឺ​ពុក​ប្រដៅ​កូនអោយ​ល្អ​ទេ ”។

នាង​ឆេហរ៉ាសាត​ក៏​តប​ថា “សូម​លោក​ឪពុកមេត្តា​ផង កូន​ត្រូវ​តែ​ទៅ​រៀប​ការ​ជា​មួយ​ព្រះ​រាជា”។

លោក​មន្រ្តី​និយាយ​កាត់ “កុំ​អី​កូន”។

នាង​តប​ថា “កូន​ត្រូវ​តែ​ទៅ”។

លោក​មន្ត្រី​ត​ថា “បើ​កូន​នៅ​តែ​មិន​ស្តាប់​ពុក ហើយ​នៅ​តែ​ចចេស​ ពុក​នឹង​ធ្វើដាក់​កូន ​ដូច​នាយ​ឈ្មួញ​នោះ​ធ្វើ​ដាក់​​ប្រពន្ធ​គាត់​អញ្ចឹង”។

“គាត់​ធ្វើ​យ៉ាង​ម៉េច?” នាង​សួរ។
លោក​មន្ត្រី​ឆ្លើយ​ថា កូន​ដឹង​ទេ បន្ទាប់​ពី​លា​នោះ​ត្រលប់​មក​ក្រោល​វិញ នាយ​ឈ្មួញ​ក៏​ចេញ​មក​ក្រៅ​ជា​មួយ​ភរិយា​និង​កូនៗ ព្រោះ​ថ្ងៃ​នោះ​ចំពេល​ខែភ្លឺ ហើ​យ​ព្រះ​ចន្ទ​ក៏​ពេញ​វង់។

នៅ​ពេល​គាត់​កំពុង​អង្គុយ​លេង​ជា​មួយ​កូនៗ​គាត់​នោះ គាត់​លឺ​លា​នោះ​និយាយ​ទៅ​កាន់​គោ​ថា “នែ​លោក​បង​គោ តើ​ស្អែក​បង​ចង់​ធ្វើ​អ្វី?”។

គោ​តប​ថា “អ្វី​ទៅ​ក្រៅ​ពី​បន្ត​ធ្វើ​តាម​យោបល់​របស់​បង​លា​ឯងនោះ? និយាយ​តាម​ត្រង់​ទៅ​វា​ជា​យោបល់​ហៅ​ថា​មហា​ប្រសើរ​មែន វា​ធ្វើ​អោយ​ខ្ញុំ​បាន​សំរាក​ពេញ​មួយថ្ងៃ។ ដូច្នេះ​ខ្ញុំ​នឹង​ធ្វើ​អញ្ចឹង​ទៀត។ ដូច្នេះ​ពេល​គេ​អោយ​ចំនី​ខ្ញុំ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ព្រម​ស៊ី ហើយ​ប្រឹង​បំប៉ោង​ពោះ​អោយ​ធំ ធ្វើ​ពត់​ជា​ឈឺ”។

លា​ក៏​គ្រវី​ក្បាល​រួចនិយាយ​ថា “ពេល​ធ្វើ​បែប​នេះ សូម​បង​ប្រយ័ត្នផង”។

គោ​សួរថា “ហេតុអី​ទៅ?”។

ហើយ​លា​តប​ថា “ដឹង​ទេ​ខ្ញុំ​រៀប​នឹង​ប្រាប់​បង​ពី​គំនិត​ល្អ​បំផុត​ទៅ​ហើយ តែ​ខ្ញុំ​លឺ​ពី​ម្ចាស់​យើងនិយាយ​នឹង​អ្ន​ក​ចិញ្ចឹម​សត្វ​​ថា «បើ​គោ​នេះ​មិន​ព្រម​ធ្វើ​ការ​ព្រឹក​នេះ​ទៀត យក​វា​ទៅ​អោយ​អ្នក​កាប់សាច់ទៅ​ គេ​ប្រហែល​ជា​កាប់​វា​យក​សាច់​អោយ​អ្នក​ក្រ​ ហើយ​អាច​យក​ស្បែក​វា​ទៅ​ធ្វើ​អោយ​អ្នក​ធ្វើ​ស្បែក​ជើង​។» លឺ​រឿង​នេះ​ ​ខ្ញុំ​ភ័យ​ជួស​ឯង។ ដូច្នេះ​តាម​ខ្ញុំ​ទៅ ពេល​គេ​យក​ចំនី​មក​អោយ​បង​ឯង បង​ឯង​ស៊ី​ហើយ​ក្រោក​ឡើង​ទៅតាម​គេ​ទៅ។ ពេល​គេ​ប្រើ​អោយ​ព្យួរ​ដី​ ព្រម​តាម​គេ​ទៅ។ បើ​មិន​អញ្ចឹងទេ​ លោក​ម្ចាស់​ច្បាស់​ជា​យក​បង​ឯង​ទៅ​កាប់​សាច់​ហើយ​។ ហើយ​បង​ឯង​នឹង​បាន​ទៅ​សុគតិ​ភព​ហើយ​”។ 
ពេល​នោះ​គោ​ភ្ញាក់​ខ្លួន​ព្រឺត រួច​ស្រែក​អរគុណ​លា​ ហើយ​និយាយ​ថា “ស្អែក​ខ្ញុំ​នឹង​ទៅ​ធ្វើ​ការ​វិញ​ហើយ”។

ពេល​នោះ​គោ​ស៊ី​ចំនី​ទាំងអស់​ដែល​គេ​ដាក់​អោយ ហើយ​លិតទាំង​​ស្នូក​ទៀត​ផង។ នាយ​ឈ្មួញ​លឺ​រឿង​រ៉ាវ​នេះ​ពី​ដើម​ដល់​ចប់។

នៅ​វេលា​ព្រឹក​ឡើង នាយ​ឈ្មួញ​នឹង​ភរិយាដើរ​ទៅកាន់​ក្រោល​គោ​ទាំង​ពីរ​នាក់ រួច​អង្គុយ​ចុះ ហើយ​អ្នក​បម្រើ​​ក៏​មកដល់​ រួច​ដើរ​ទៅ​កាន់​គោ ដែល​ពេល​ឃើញ​ម្ចាស់​វា ក៏​បក់​កន្ទុយ​រវិច លោត​កញ្ឆក់​កញ្ឆេង​សម្តែង​ក្តី​រីករាយ ធ្វើ​អោយ​នាយ​ឈ្មួញ​អស់​សំនើច​យ៉ាង​ខ្លាំង ហើយ​សើច​រហូត​ដល់​ប្រពន្ធ​គាត់​ឆ្ងល់ ហើយ​សួរ​គាត់​ថា “តើ​បង​ឯង​សើច​ស្អី?”។

នាយ​ឈ្មួញ​តប​ថា “បង​​សើច​នឹង​រឿង​កំបាំង ដែលបង​​បាន​ដឹងនិង​លឺ តែ​បង​​មិន​អាច​ប្រាប់​នរណាបានទេ បើ​មិន​អញ្ចឹង​នឹង​ស្លាប់”។

នាង​ជា​ភរិយា​ក៏​សួរ​ទៀត​ថា “បង​ឯង​ត្រូវ​តែ​ប្រាប់​រឿង​នេះ​ដល់អូន បើ​ទោះ​ជា​ស្លាប់​ដោយ​សារ​រឿង​នេះ​ក៏​ដោយ”។

តែ​នាយ​ឈ្មួញ​តប​ថា “បង​មិន​អាច​ប្រាប់​នរណា​អោយ​ដឹង​ពី​សំដី​របស់​សត្វ​ទាំងឡាយ​បាន​ទេ បើ​មិន​អញ្ចឹងទេ​បង​នឹង​ស្លាប់”។

នាង​តប​ថា “ឱព្រះ​អើយ បង​ឯង​កុហក! នេះ​គ្រាន់​តែ​ជា​ពាក្យ​ដោះសារ​ប៉ុណ្ណោះ។​តាម​ពិត​គឺ​បង​ឯង​សើច​ចំអក​អោយ​ខ្ញុំ​ទេ។ អញ្ចឹង​មាន​ន័យថា បង​លាក់​ស្អី​មួយ​នឹង​ខ្ញុំ​ហើយ។ ហើយ​បើ​បង​មិន​ប្រាប់​ការ​ពិតទេ យើង​លែង​គ្នា​ទៅ”។

នាង​ក៏​អង្គុយ​ចុះ​រួច​យំ។
នាយ​ឈ្មួញ​ក៏​តប​ថា “តើ​ហេតុ​អី​ក៏​អូន​យំ? បង​ខ្លាច​ព្រះ​យក​ជី​វិត​បង ព្រោះ​តែ​និយាយ​ពាក្យ​អស់​នោះ​ចេញ​មក”។

នាង​តប​ថា “បង​ត្រូវ​តែ​និយាយ​ប្រាប់​អូន ថា​ហេតុ​អី​ក៏​បង​សើច”។

គាត់​តប​ថា “អូន​ដឹង​ទេ ពេល​បង​បន់​ព្រះ​សុំ​អោយ​បង​យល់​ភាសា​សត្វ​បាន​នោះ បង​បាន​ស្បថ​ថា នឹង​មិន​ប្រាប់​អាថ​កំបាំង​នេះ​ដល់​នរណា​ទាំងអស់ បើ​មិន​អញ្ចឹង​ទេ​សូម​អោយ​ព្រះ​យក​ជីវិត​បង”។

នាង​ជា​ភរិយាស្រែក​យំ “ខ្ញុំ​មិន​ខ្វល់​ទេ! ប្រាប់​មក​ថាអាថកំបាំង​នោះមក ហើយ​ចង់​ងាប់ស្មើ​ណា​​ក៏​ងាប់ទៅ”។

ហើយ​នាង​នៅ​តែ​យំ​រំអុក​បង្ខំ​គាត់​រហូត​ដល់​នាយ​ឈ្មួញ​ធុញ​ទ្រាន់​ជា​ខ្លាំង។ ហើយ​ជា​ចុង​ក្រោយ​គាត់​និយាយ​ថា “អូន​ទៅ​ហៅ​ឪពុក ម្តាយ​របស់​អូន កូន​របស់​យើង និង​អ្នក​ជិត​ខាង​ឯ​ទៀតៗមក”។

នាង​ក៏​ធ្វើ​តាម។ នាយ​ឈ្មួញ​ក៏​អញ្ជើញ​មេភូមិ​ មេឃុំ​ដើម្បី​ធ្វើ​បញ្ជីមរតក រួច​ប្រាប់​ការ​សំងាត់​ដល់​ភរិយា​គាត់ មុន​នឹង​ស្លាប់។ គាត់​ស្រលាញ់​ភរិយា​គាត់​ខ្លាំង​ណាស់។ នាង​ជា​ជីដូន​មួយ​របស់​គាត់ ជា​កូន​ស្រី​របស់​ប្អូន​ប្រុស​ឪពុក​គាត់ ហើយ​នាង​ក៏​ជា​ម្តាយ​របស់​កូន​គាត់​ដែរ ហើយ​គាត់​បាន​រស់​នៅ​ជា​មួ​យ​នាងអស់​មួយរយ​ម្ភៃ​ឆ្នាំ​ហើយ។

បន្ទាប់​មក​ក្រោយ​ពី​ញាតិមិត្ត​មក​ជុំ​គ្នា​អស់​ហើយ គាត់​និយាយ​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ​ថា “ខ្ញុំ​មាន​រឿង​គួរ​អោយ​ចំលែក​មួយលាក់​ទុក ហើយ​រឿង​នេះ​បើ​ខ្ញុំ​និយាយ​ប្រាប់​នរណា​ម្នាក់​ ខ្ញុំ​នឹង​ស្លាប់​ភ្លាម”។

ដូច្នេះ​ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​និយាយ​ទៅ​កាន់​នារី​ជា​ភរិយាថា “ឱនាង​អើយ​សូម​នាងលះ​បង់​គំនិត​នេះ​ចោល​ទៅ វា​មិន​បាន​ការអីទេ ហើយ​ព្រម​ជឿ​ប្តី​នាង​ទៅ បើ​មិន​អញ្ចឹង​ទេ ប្តី​នាង ហើយ​ក៏​ជា​ឪពុក​របស់​កូន​ៗ​នាង​ដែរ នឹង​ស្លាប់”។

នាង​តប​ថា “ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​ទេ គាត់​ត្រូវ​តែ​ប្រាប់​ការពិត​ដល់​ខ្ញុំ បើ​ទោះ​ជា​គាត់ស្លាប់ក៏​ដោយ”។

ដូច្នេះ​ពួក​គេ​ក៏​ឈប់​បង្ខំ​នាង ហើយ​ពួក​គេ​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​យំ​លឺ​សូរ​អឺង​កង​ពេញ​ទាំង​ផ្ទះ។ ​នាយ​ឈ្មួញ ក៏​ដើរ​ចេញ​ពី​ចំនោម​មនុស្ស​ទាំងអស់ ទៅ​ស្មឹង​ស្មាធ​ម្នាក់ឯងនៅ​ជិត​រោង​សត្វ​របស់​គាត់​មួយ​កន្លែង ​មុន​នឹង​ត្រលប់​មក​ប្រាប់​ការពិត​រួច​នឹង​ស្លាប់។

 នៅក្នុង​រោង​សត្វ​នោះ មាន​មាន់​គកមួយ​ និង​មេមាន់​ហាសិប។ មុន​នឹង​និយាយ​លា មិត្ត​ភក្តិ​របស់​គាត់ គាត់​លឺ​ឆ្កែ​របស់​គាត់​និយាយ​ទៅ​កាន់​មាន់​គក ដែល​កំពុង​តែបក់​ស្លាប ហើយ​ស្រែក​រងាវលោត​ជាន់​ពី​មេមាន់​មួយ​ទៅ​មេមាន់​មួយ ថា “នែ​អា​មាន់​គក ឯង​អី​ក៏​អន់​ចរឹក​ម្ល៉េះ។ លោក​ចៅ​ហ្វាយ​ពិត​ជា​ស្តាយ​ណាស់​ដោយ​ចិញ្ចឹម​ឯង​អោយ​ធំ។ ឯង​គ្មាន​អៀន​ខ្មាស់​ទេ​រឺ ដែល​ជាន់​មេ នៅ​ចំ​ថ្ងៃ​បែប​នេះ?” ។

មាន់​គកតប​ថា “ហើយ​វា​យ៉ាង​ម៉េច ​ថ្ងៃ​នេះកើត​ស្អី?”។

ឆ្កែ​តប​ថា “តើ​ឯង​មិន​ដឹង​ទេ​ថា ម្ចាស់​របស់​យើង​ថ្ងៃ​នេះ​នឹង​ស្លាប់​ហើយ។ ប្រពន្ធ​គាត់​ទារ​អោយ​គាត់​ប្រាប់​ការពិត​មួយ ដែល​ព្រះ​បាន​ប្រាប់​ដល់​គាត់ ហើយ​ពេល​គាត់​ប្រាប់​ការ​ពិត​នោះ គាត់​នឹង​ស្លាប់។ ពួក​យើង​ជា​ឆ្កែ យើង​ទាំងអស់​គ្នា​មាន​ទុក្ខ​ណាស់​វ៉ើយ តែ​ឯង​វិញ គិត​តែ​ពី​ ទទះ​ស្លាបសប្បាយ​ នឹង​ជាន់​មេ។ តើ​ពេល​ហ្នឹង​ឯង​សម​នឹង​ត្រេក​ត្រអាល​បែប​នេះ​រឺ? ឯង​មិន​ខ្មាស់​ខ្លួន​ឯង​ទេ​រឺ?”

 មាន់​គក​តប​ថា “អើលោក​ម្ចាស់​យើង​អី​ក៏​ល្ងង់​ម្ល៉េះ ចំ​ជា​ប្រុស​អត់​បាន​ការ​មែន។ បើ​គាត់​មិន​អាច​ទាំង​ដឹក​នាំ​ភរិយា​តែ​ម្នាក់បាន​ផង ជិវិត​គាត់​ក៏​គ្មាន​ន័យ​អី​នឹង​រស់​ត​ទៅ​ទៀត​ដែរ។ មើល​​មក​អញ​នែ អញ​មាន​មេមាន់​ហាសិប​ត្រូវ​មើល​ខុស​ត្រូវ អញធ្វើ​អោយ​មី​​មួយ​នេះ​ត្រូវ​ចិត្ត​ ក៏​បង្ក​អោយ​មី​មួយ​ទៀតទាស់​ចិត្ត អញ​បង្អត់​មួយ បញ្ចុក​មួយ ហើយ​ក្រោម​កា​រ​គ្រប់​គ្រង​ដ៏​ល្អ​របស់​អញ ពួក​គេ​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​បញ្ជា​អញ​បាន​ល្អ​ណាស់​វ៉ើយ​។ លោក​ម្ចាស់​យើង ហៅ​ចំ​ជា​ល្ងង់​មែន​ហើយ មាន​ប្រពន្ធ​តែ​ម្នាក់ នៅ​តែ​គ្រប់​គ្រង​មិន​បាន”។

ឆ្កែ​ក៏​សួរ​ថា “អញ្ចឹង​តើ លោក​ម្ចាស់​គួរ​ធ្វើ​ម៉េច​ទៅ​រឿង​នេះ?”។

មាន់​គក​ឆ្លើយ​ថា “គាត់​គួរ​ដើរ​ហេរ​ទៅ កាច់​មែក​ឈើមក ហើយ​វាយ​ខ្នង​នាង​ប្រពន្ធ​រហូត​ដល់​នាង​យំ រួច​ស្រែក​ថា អូយ​ឈប់ទៅ អូន​មិន​ចង់​ដឹង​រឿង​នេះ​ទៀត​ទេ មួយ​ជី​វិត​នេះ។ ហើយ​គាត់​ត្រូវ​វាយ​នាង​មួយ​ឆ្វាប់​ទៀត​អោយ​ខ្លាំង ហើយ​អោយ​ឮ។ ហើយ​បើ​គាត់​ធ្វើ​អញ្ចឹងបាន​​ហើយ គាត់នឹង​ដេក​លក់​ស្រួល មាន​គេ​ថ្នាក់​ថ្នមរហូត​។ តែ​លោក​ម្ចាស់​ល្ងង់​ម្នាក់​នេះ គ្មាន​ចេះ​គិត​អី​វែង​ឆ្ងាយ​ទេ”។

ដល់ត្រង់ណេះ លោក​មន្ត្រី​បានពន្យល់កូនស្រី​ថា៖

 “បើកូននៅចចេស​​ឱ្យកូនទៅស្លាប់ ពុកនឹង​វាយកូន​ដូច​បុរស​នេះ​ធ្វើ​លើ​ប្រពន្ធ​គាត់​អញ្ចឹង ណា​ឆ្ឆេរ៉ាហ្សាត!”។

នាង​ឆេហរ៉ាសាត​សួរ​ថា “តើ​បុរស​នោះ​ធ្វើ​យ៉ាង​ម៉េច​ដាក់​ប្រពន្ធ​គាត់?”។

លោក​មន្ត្រី​តប​ថា ពេល​នាយ​ឈ្មួញ​បាន​ស្តាប់​សំដី​របស់​មាន់​គក​និយាយ​ទៅកាន់​ឆ្កែ​បែប​នេះ​ហើយ គាត់​ក៏​ងើប​ឡើង​យ៉ាង​ប្រញាប់។

គាត់​កាច់​មែក​ឈើ​មួយ រួច​យក​ទៅលាក់​ទុក​ក្នុង​បន្ទប់​។ រួច​ហើយ​គាត់​ស្រែក​ហៅ​នាង “អូន​ចូល​មក​នេះ បង​នឹង​ប្រាប់​ការពិតដល់​អូន រួច​អាល​នឹង​ស្លាប់​ទៅមិន​អោយ​​នរណា​ឃើញ​”។

នាង​ក៏​ចូល​ទៅ​ក្នុង​បន្ទប់​ជា​មួយ​គាត់ ហើយ​គាត់​ក៏​ចាក់​សោរ​ជាប់ ហើយ​ដើរ​ទៅ​ជិត​នាង​ ដោយ​នៅ​ពេល​នោះ​គេ​ឮសូរ​វាយ​ខ្នង ស្មា ចង្កេះ ដៃ​ ជើង រួច​និយាយ​ថា “អូន​ចង់​ដឹង​អាថ​កំបាំង​នោះ​ទៀត​ទេ?”។

នាង​តប​ថា “អូន​លែង​ចង់​ដឹង​ទៀត​ហើយ អូន​សូម​អង្វរ អូន​លែង​ចង់​ដឹង​មែន”។

បន្ទាប់​នាង​ក៏​ថើប​ដៃ​ និង ជើង​របស់​ប្តី​នាងសុំទោស។ អំណើហក្រោយមក នាង​ក៏​ធ្វើ​ចរឹក​រឹក​ពារ​សម​ជា​ភរិយាល្អ​ម្នាក់​វិញ។ អ្នក​ទាំងអស់​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ក៏​ត្រលប់​ជា​​មាន​សុភមង្គល ។​

តែ​នាង​ ឆ្ឆេរ៉ាហ្សាត តប​តលើឪពុក​ ​យ៉ាង​ម៉ឺង​ម៉ាត់​ថា “ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ប្តូរ​ចិត្តទេ ខ្ញុំ​នឹង​ទៅ​រៀប​ការ​ខ្លួន​ខ្ញុំ​ជា​មួយ​ស្តេច ​ទោះ​ជា​ពុក​មិន​ព្រម ខ្ញុំ​នឹង​ទូល​ព្រះ​អង្គ​ថា ខ្ញុំបាន​សុំ​ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​រៀប​ការ​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ តែ​គាត់​មិន​ព្រម ដូច្នេះ ព្រះ​អង្គ​ក៏​ធ្វើ​ទុក្ខ​ពុកដដែល”។

លោក​មន្ត្រី​ក៏ទាល់​ប្រាជ្ញា ។  មុនពេលចូលវាំងគាល់ស្តេច នាង​បានទៅជួបសម្ងាត់ជាមួយប្អូនស្រីឈ្មោះថា ទ្តន់យ៉ាហ្សាតហើយ​បញ្ជាក់ពន្យល់​ថា៖

 “ចូរនាងជា​​ប្អូន​ចាំ​អោយ​បាន​ច្បាស់​នូ​វ​អ្វី​ដែល​បង​ប្រាប់ ពេល​បង​ទៅ​គាល់​ស្តេច​រួច​រាល់​ហើយ បង​នឹង​អោយ​គេ​មក​រក​ប្អូន។ ពេល​ប្អូន​បាន​មក​ជួប​បង​ ហើយ​ដឹង​ថា​ព្រះ​រាជា​​បាន​ខ្លួន​ប្រាណ​បង​រួច​រាល់​ហើយ ​ប្អូន​ត្រូវ​និយាយអង្វ​រ​បង​ឱ្យ ​និទាន​ប្រាប់​ប្អូននូវ​​រឿង​ ​និទាន​! សង្ឃឹមការនេះ ​អាច​ជួយជី​វិត​យើងនិងស្ត្រីដទៃទៀតបាន!»

នៅ​រាត្រី​នោះ លោក​មន្ត្រី​ក៏​នាំ​នាង​ច្បង ​ទៅ​គាល់​ស្តេច។​ ស្តេច​រីករាយពេល​ក្រលេក​នាង ពេញដោយសម្រស់។តែ​នៅ​ពេល​ដែល​ស្តេច​នាំ​នាង​ឡើង​លើ​គ្រែ ហើយ​ចាប់​ផ្តើម​នឹង​រួម​មេត្រីចប់ ​នាង​ក៏​​យំយែក។ ស្តេចឆ្ងល់​ក៏​សួរ​ថា “ តើ​នាង​កើត​ស្អី?”។

នាង​តប​ថា “ឱព្រះ​អង្គ​អើយ ខ្ញុំ​មាន​ប្អូន​ស្រី​ម្នាក់ សូម​ព្រះ​អង្គ​អនុញ្ញាត​អោយ​នាង​ខ្ញុំ​បាន​នៅ​ជាមួយ​នាង​ផង នាយប់​នេះ​ មុន​នឹង​ពេល​ព្រឹកពិឃាតនេះឈាន​​​មក​ដល់”។

ដូច្នេះ​ស្តេច​ក៏ព្រម​​អោយ​គេ​ទៅ​ហៅនាង ឌុន្យ៉ាសាត​មក។ នាងប្អូនបាន​​មក​ដល់​កាលណា​ក៏​ក្រាប​បង្គុំ​ស្តេច​ ហើយ ​ទៅ​អង្គុយក្បែរ​ជើង​គ្រែរហូត​ដល់ ​លង់​លក់។

​នៅ​ពេល​ពាក់​កណ្តាល​យប់​នាង ឆ្ឆេរ៉ាហ្សាត​ក៏​ភ្ញាក់ដឹងខ្លួន​ឡើង​រួច​អោយ​សញ្ញា​ទៅ​ប្អូន​ស្រី។ ប្អូន​ស្រី​ក៏​ក្រោក​អង្គុយ​ឡើង​រួច​និយាយ​ថា “បង​ស្រី​អើយ សូម​បង​មេត្តា​និទា​ន​ប្រាប់​ប្អូន ​នូវ​រឿងខ្លះស្តាយក្រែងវាបាត់ទៅតាមមរណភាពរបស់បង!»

នាងច្បង​ក៏ ​តប​ថា “បងនឹង​និទាន​តែលុះ​ព្រះ​អង្គ​អនុញ្ញាត​សិន”។

ស្តេច​និយាយថា “និយាយ​ទៅចុះ”

ដូច្នេះ​ហើយ​នាង ច្បង​​ក៏​ចាប់​ផ្តើមនិទានថា ……ប្អូនគួរបានដឹងដែរ​ពីរឿង ឈ្មួញ និង អារក្សព្រៃ